دفاع از دیدگاه مداخله گرا در نسبت ابتناء

برای اینکه بدانیم تحت چه شرایطی شناسا واجد توجیه باوری برای باور به p است، باید مشخص کنیم چه نسبتی بین باور شناسا به p و دلایلش برای باور به p باید برقرار باشد تا بتوانیم بگوییم باور وی به p مبتنی بر دلایلش برای باور به p است. معرفت شناسان از این نسبت، به «نسبت ابتناء» یاد می کنند. دیدگاه های مختلف در نسبت ابتناء می کوشند تا به این پرسش پاسخ دهند که تحت چه شرایطی باورهای شناسا مبتنی بر دلایل وی اند. بیشتر معرفت شناسان به دیدگاه علی در نسبت ابتناء معتقدند و لذا از منظر آن ها اگر رابطه علی مناسبی بین باور شناسا و دلایلش برقرار بود، می توانیم بگوییم باور شناسا مبتنی بر دلایلش است. هرچند دیدگاه علی شهودی است، مشکلات این دیدگاه برخی معرفت شناسان را به اتخاذ دیدگاه های دیگر در نسبت ابتناء وادار کرده است؛ اما اخیرا تقریری علی از نسبت ابتناء ارایه شده است که مدعی است به مهم ترین مشکلات دیدگاه های علی پاسخ می گوید. این مقاله به تقریر و سنجش این دیدگاه در نسبت ابتناء اختصاص یافته است. پس از تقریر این دیدگاه، سه مشکل اصلی دیدگاه های علی در نسبت ابتناء بررسی و نشان داده می شود که می توان از این دیدگاه در نسبت ابتناء در مواجهه با این مشکلات دفاع کرد.