اثربخشی “رفتاردرمانی جدلی” بر کنترل عواطف و عملکرد جنسی زنان دارای تعارض زناشویی

بهبود کنترل عواطف و عملکرد جنسی از عوامل موثر بر کاهش تعارضات زناشویی است.  مطالعه حاضر با هدف اثربخشی "رفتاردرمانی جدلی" بر کنترل عواطف و عملکرد جنسی زنان دارای تعارض زناشویی انجام شد. 

این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش زنان درگیر تعارض زناشویی مراجعه کننده به مراکز بهداشت روان شهر رشت در سال 1399 بودند. برای انجام پژوهش 36 تن انتخاب و به صورت تصادفی ساده در 2 گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. در پایان گروه مداخله به 15 تن تقلیل یافت که جهت تحلیل 3 تن از افراد گروه کنترل به شیوه تصادفی حذف شدند تا گروه ها همگن شوند. در این پژوهش جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه جمعیت شناختی، "مقیاس کنترل عواطف" (Affective Control Scale: ACS) و "شاخص عملکرد جنسی زنان" (Female Sexual Function Index: FSFI) استفاده شد. روایی به مطالعات گذشته اکتفا شد و پایایی ابزارها به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. در شروع مداخله ابزارهای پژوهش توسط گروه ها تکمیل شدند. گروه مداخله 10 جلسه 90 دقیقه ای (هفته ای 2 جلسه) تحت "رفتاردرمانی جدلی" قرار گرفت و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش قرار داشت. سپس مجددا هر 2گروه پس از پایان مداخله ابزارها را تکمیل کردند. تحلیل داده ها در نرم افزار اس پی اس اس نسخه 19 انجام شد. 

بین گروه ها در هر دو متغیر کنترل عواطف (001/0=P، 366/546=F) و عملکرد جنسی (001/0=P، 375/84=F) تفاوت معناداری وجود دارد و با توجه به مقادیر اندازه اثر، 95 درصد تغییرات کنترل عواطف و 75 درصد تغییرات عملکرد جنسی ناشی از مداخله "رفتاردرمانی جدلی" است (001/0>P).

"رفتار درمانی جدلی" منجر به کاهش کنترل عواطف و افزایش عملکرد جنسی در زنان دارای تعارض زناشویی شده است. بنابراین، برنامه ریزی برای استفاده از روش "رفتاردرمانی جدلی" توسط روانشناسان و مشاوران خانواده برای بهبود عملکرد روانشناختی و جنسی زنان دارای تعارض زناشویی پیشنهاد می شود.