تبیین الگوی ساختاری بین نیازهای بنیادین و کیفیت زناشویی براساس نقش میانجیگر قدرت ایگو

ایگو در کنترل زندگی بر کیفیت زناشویی تاثیر خواهند داشت. هدف پژوهش حاضر تبیین الگوی ساختاری بین نیازهای بنیادین و کیفیت زندگی زناشویی براساس نقش میانجیگر قدرت ایگو است. 

روش پژوهش توصیفی- همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل تمام دانشجویان متاهل دانشگاه تهران در سال 1399 بود. از میان آن ها 384 تن به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه جمعیت شناختی،  "مقیاس سازگاری زناشویی " (Dyadic Adjustment Scale)، "مقیاس ارضای نیازهای اساسی عمومی" (Basic Needs Satisfaction in General Scale) و "مقیاس قدرت ایگو" (Ego Strength Scale) استفاده شد. روایی ابزارها با استفاده از روایی محتوا به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ اندازه گیری شد. برای تحلیل داده ها از الگوی معادلات ساختاری و نرم افزارهای اس پی اس اس 24 و آموس 24 استفاده شد. 

ضریب مسیر غیرمستقیم بین نیازهای بنیادین روان شناختی و کیفیت زناشویی (001/0=P، 243/0=β) به واسطه قدرت ایگو، مثبت و در سطح 01/0 معنادار بود.

قدرت ایگو رابطه بین نیازهای بنیادین روان شناختی خودمختاری، شایستگی و ارتباط و وابستگی و کیفیت زندگی زناشویی را به صورت مثبت معنادار میانجیگری می کند. پیشنهاد می شود که در مراکز مشاوره و خدمات روان شناختی آموزش هایی را به افراد متاهل مراجعه کننده با شکایت های زناشویی جهت نحوه ارضای نیازهای بنیادین روان شناختی شان و روش های افزایش توانمندی ایگو و کیفیت زندگی زناشویی ارایه شود.