سنجش فاصله قومی و همزیستی مسالمت آمیز در فضا های چند قومی نمونه موردی:خراسان شمالی

ایران جامعه ای چند قومی است و این اقوام علاوه بر اشتراکات فرهنگی، هر یک دارای ویژگی های زبانی، محلی و فرهنگی خود هستند. بدون تردید، وحدت و یکپارچگی ملی ایران، مرهون همزیستی و روابط مسالمت آمیز تاریخی اقوام با یکدیگر بوده، از این رو نمی توان مساله وحدت و یکپارچگی ملی ایران را بدون در نظر گرفتن مفاهمه، همگرایی و همزیستی بین فرهنگی و بین قومی توام با حفظ هویت ها مورد توجه قرار داد. این احساس جمعی مشترک که معمولا با ضمیر جمعی «ما» بیان می شود ضمن ایجاد همبستگی بین اعضای هر قوم، مرزهای نمادین و فاصله هر قوم را از اقوام دیگر تعیین می کند. میزان پای بندی اعضای هر قوم به هویت قومی خود و فاصله آنان با اقوام دیگر متفاوت است و این تفاوت تابعی از عوامل متعددی است که شناخت آن ها ضروری می نماید. مفهوم احساس نزدیکی قومی با پذیرشی که اعضای یک گروه قومی در قبال گروه دیگر قومی دارند، سنجیده می شود. این مفهوم اغلب برای سنجش درجه صمیمیت ممکن در روابط اجتماعی گروه های مختلف نژادی و قومی و رابطه بین اعضای آن ها به کار می رود.بررسی موضوع مذکور، با توجه به خصوصیات استان خراسان شمالی اهمیت و ضرورت بیش تری پیدا می کند.