بازتاب مناسبات میان صوفیان و دولت ایلخانی در صفوه الصفای ابن بزاز (د 759ه)

صفوه الصفا، مهم ترین اولیانامه عصر ایلخانی، روایت ویژه ای از مناسبات میان مشایخ صوفی و نخبگان سیاسی و نظامی و در نتیجه تاریخ سیاسی عصر ایلخانان عرضه می دارد. در این روایات نه با تاریخ سیاسی فراگیر بلکه تنها با لحظاتی از آن مواجهیم که رخداد محوری آن ها رویارویی میان نمایندگان قدرت ایدیولوژیک، یعنی مشایخ صوفی، و نمایندگان اصلی قدرت دنیوی، یعنی نخبگان سیاسی و نظامی است. گزارش های صفوه الصفا متضمن بازنمایی بی‎کم و کاست و منطبق با گزارش‎های تاریخ‎نگاری رسمی از این رخدادها نیست بلکه معطوف به بازنویسی آن ها هم سو با جهت گیری سیاسی مولف است. از این قرار، مولف با گزینش عناصری از تاریخ سیاسی آن ها را در نظم روایی جدیدی پیکربندی می‎کند تا روایتی با بازیگران واقعی و رخدادهای واقعی و باورپذیر فراهم آورد. این پیکره روایی جدید نه مطلقا تمثیلی است و نه کاملا واقع‎گرایانه بلکه عناصری از تمثیل و واقعیت را در هم می آمیزد تا بتواند پیام ایدیولوژیک خود را که همان برتری نهایی قدرت ایدیولوژیک بر قدرت دنیوی و سیاسی است منتقل سازد.