تخریب گرایی و مدیریت آن با رویکرد عملیات روانی فرهنگ پایه

اغلب ایجاد امنیت اجتماعی در ایران با موانعی همراه بوده است. بر این اساس هدف این نوشتار بررسی چگونگی مدیریت تخریب گرایی با رویکرد عملیات روانی فرهنگ پایه است.

روش شناسی  تحقیق:

 نوع این تحقیق کیفی، روش آن پیمایشی با تکنیک دلفی است که با بیست نفر از خبرگان و مدیران اجرایی حوزه های امنیت و فرهنگ انجام شد. روایی پرسشنامه محقق ساخته ، از طریق پنج نفر از خبرگان احراز و پایایی آن، با آلفای کرونباخ برابر 84 درصد محاسبه شد، سپس با تکرار تا اشباع نظری و اجماع دنبال شد.

یافته ها و نتیجه گیری:

مفاهیم پایه ای پیشنهادی خبرگان، مرتبط با مدیریت تخریب گرایی به دو بخش نرم و سخت تقسیم شد. بیشتر این مفاهیم شامل 20 مورد از 29 پاسخ، بر روش نرم تاکید داشت. مفاهیم نرم ذیل سه مفهوم ارتباطی، گفتمانی و رفتاری در سه سطح رهبردی، راه کنشی (تاکتیکی) و عملیاتی قرار گرفت. در انتها شش مفهوم یاد شده ذیل مفهوم فراگیر فرهنگ عمومی جانمایی شد. با توجه به اینکه ریشه عمده تخریب گرایی در ایران فرهنگی است، امید است با بهره گیری از فرهنگ عمومی و ارتقای آن در سطح جامعه و لحاظ آن در مدیریت سطوح راهبردی، میانی و خرد، بتوان این پدیده را در سطح جامعه ایران به ویژه در ناجا به نحو احسن پیشگیری، هدایت و مدیریت کرد.