اثر شدت تمرین و مکمل آلفالیپوئیک اسید بر بیان ژن پلی پپتید آمیلوئیدی جزیره ای در بافت پانکراس موش های دیابتی

تشکیل پلی پپتید آمیلوییدی جزیره ای (IAPP) عاملی برای افزایش آپوپتوز سلول های بتای در دیابت نوع دو است. تمرین ورزشی نقش حفاظتی در برابر دیابت دارد. ازطرفی، آلفالیپوییک اسید یک آنتی اکسیدان بیولوژیکی قوی است. بااین حال، اثر هم زمان تمرین ورزشی و آلفالیپوییک اسید بر IAPP به خوبی مشخص نیست. هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی اثر شدت های مختلف تمرین همراه با آلفالیپوییک اسید بر بیان ژن IAPP بافت پانکراس موش ها دیابتی بود.

در این مطالعه تجربی، 35 موش ویستار به صورت تصادفی به 7 گروه: کنترل، دیابتی، دیابتی مکمل، دیابتی تمرین تناوبی شدید، دیابتی تمرین تناوبی متوسط، دیابتی تمرین تناوبی شدید+ مکمل، دیابتی تمرین تناوبی متوسط+مکمل تقسیم شدند. پروتکل تمرین تناوبی متوسط و شدید به مدت 6 هفته و 5 جلسه در هفته اجرا شد. تمرین تناوبی شدید شامل 10 وهله 4 دقیقه ای دویدن (با شدت VO2max 90-85%) و تمرین تناوبی متوسط شامل 13 وهله 4 دقیقه ای دویدن (با شدت VO2max 65-70%) بود. آلفالیپوییک اسید به مقدار mg/kg20 در روز به صورت گاواژ به موش ها داده شد. بیان ژن IAPP از روش real-time PCR اندازه گیری گردید.

سطح IAPP در گروه دیابتی نسبت به گروه سالم افزایش معنی داری داشت (0039/0P=). آلفالیپوییک اسید (01/0P=) و تمرین تناوبی شدید+آلفالیپوییک اسید (021/0P=) سطح IAPP را به طور معنی داری نسبت به گروه دیایت کاهش دادند.

بیماری دیابت نوع دو با افزایش بیان ژن IAPP در سلول های بتای پانکراس همراه است و تمرین تناوبی شدید به همراه مکمل آلفالیپوییک اسید یک مداخله ی موثرتر در کاهش IAPP سلول های بتای پانکراس در دیابت در نظر گرفته می شود.