اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر خودپنداره و افسردگی افراد مبتلا به اختلال پرخوری

امروزه اختلالات خوردن یک موضوع مطرح در جامعه و از مورد توجه ترین اختلالات روانی به شمار می روند که ریشه در مسایل زیستی، روانی، اجتماعی و فرهنگی دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر خودپنداره و افسردگی افراد مبتلا به اختلال پرخوری است.

پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش کلیه ی افراد مبتلا به اختلال پرخوری شهر تهران بودند که از بین آنها تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و سپس در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های خودپنداره، افسردگی و اختلال پرخوری استفاده شد.

با توجه به میزان 700/166F=. در متغیر خودپنداره و 997/587F=  در متغیر افسردگی، می توان اینگونه بیان کرد که میان گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون تغییرات معناداری مشاهده می شود. که نشان می دهد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) باعث بهبود خودپنداره، کاهش افسردگی و کاهش معنادار علایم پرخوری گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل گردیده است.

نتایج این پژوهش نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر بهبود خودپنداره و کاهش افسردگی و علایم پرخوری موثر است و استفاده از این روش درمانی سودمند به نظر می رسد.