بررسی فراوانی فقدان دندانی درمال اکلوژن های مختلف در بیماران مراجعه کننده به بخش ارتودنسی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد

بروز فقدان دندانی به طور مکرر در بیماران دندانپزشکی مشاهده می شود، با توجه به اینکه مقایسه شیوع مال اکلوژن در گروه های مختلف نژادی می تواند ما را به علت مال اکلوژن سوق داده و ما را به درمان های پیشگیرانه مناسبی هدایت نماید، هدف از این مطالعه بررسی ارتباط فراوانی فقدان دندانی با مال اکلوژن های مختلف است.

در این مطالعه گذشته نگر 405 بیمار ارتودنسی، دارای مال اکلوژن های اسکلتال کلاس I ,II , III باشند انتخاب شدند، برای گروه بندی ملاک شاخص Wits و زاویه ANB سفالومتری مورد استفاده قرار گرفت، به طوری که درکلاس I (ABN>1-4 درجه) ، کلاس II (ANB>4 درجه) و کلاس III (ANB≤1 درجه) قرار گرفتند و برای بررسی missing های دندانی از رادیوگرافی پانورامیک و پرونده بیماران استفاده شد. پس از جمع آوری، با استفاده از نرم افزار SPSS17 و آزمون های T-test ،ANOVA  و Chi-square  آنالیز شدند.

251 نفر (62%) زن و 154 نفر (38%) مرد با دامنه سنی 25-12 سال در مطالعه شرکت نمودند. میزان شیوع فقدان دندانی با در نظر گرفتن مولر سوم در بیماران ارتودنسی 56/14% و بدون در نظر گرفتن مولر سوم 16/5% بود. فراوانی انواع فقدان دندانی در مال اکلوژن کلاس یک به صورت معنی دار بیشتر از سایر مال اکلوژن ها بود (02/0=P)، همچنین بر اساس نتایج مطالعه حاضر دندان مولر سوم و پس از آن دندان لترال بالا بیشتر از سایر دندان ها دچار missing بودند.

نتیجه گیری: 

بر اساس نتایج این مطالعه، هایپودنشیا یک ناهنجاری شایع در بیماران ارتودنسی است (بدون در نظر گرفتن مولر سوم 16/5%). فراوانی انواع فقدان دندانی در مال اکلوژن کلاس یک به صورت معنی دار بیشتر از سایر مال اکلوژن ها بود (02/ 0 P-value=).