بررسی آزمایشگاهی میزان استحکام باند برشی در اتصال مجدد لبه ی شکسته شده ی دندان سانترال ماگزیلا با استفاده از سمان Panavia-F و bevel

به طور کلی 22-18% از تروماهای وارده به بافت‌های سخت دندانی، مربوط به شکستگی تاج دندان‌های قدامی دایمی است. هدف از این مطالعه، بررسی و مقایسه‌ی استحکام باند برشی در دندان‌های سانترال ماگزیلا است که در آن لبه‌ی اینسیزال با استفاده از روش های مختلف اعاده شده است.

در این مطالعه، 52 عدد دندان سانترال ماگزیلا به صورت تصادفی در 3 گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفت. لبه‌ی اینسیزال دندان‌های موجود در گروه آزمایش، با استفاده از دیسک الماسی برش داده شد. در گروه اول قطعه بریده شده با استفاده از سمان Panavia-F مجددا چسبانده شد. در گروه دوم پس از اتصال قطعه‌ی برش داده شده با استفاده از سمان Panavia-F، در ناحیه‌ی خط برش، bevel ایجاد گردید و سپس ناحیه bevel با استفاده از محلولSingle bond و کامپوزیت Z250ترمیم شد. در گروه سوم، دندان‌ها با استفاده از محلول Single bond و کامپوزیت Z250 بیلدآپ شدند و گروه چهارم نیز شامل دندان‌های اینسیزور سالم بود، سپس حداکثر نیروی لازم جهت ایجاد مجدد شکست در لبه‌ی اینسیزال با استفاده از Universal testing machine اندازه گیری شد و پس از محاسبه‌ی استحکام باند برشی برحسب مگاپاسکال، مقایسه‌ی میان گروه‌های مختلف با استفاده از نرم‌افزار آماری17SPSS و آزمون‌های kruskal-wallis و mann-whitney صورت گرفت.

میانگین و انحراف معیار استحکام باند برشی در گروه 1: 0/9±2/21، در گروه 2: 2/1±4/05، در گروه 3: 2/1±3/69، در گروه 4: 18/1±29/62، مگاپاسکال بود. اختلاف آماری معنی‌داری بین گروه‌های مختلف وجود داشت. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که دوباره چسباندن قطعه‌ی شکسته شده با استفاده از سمان Panavia-F همراه با bevel و کامپوزیت بیشترین میزان استحکام باند برشی را ایجاد می‌کند.