تمرین ورزشی زودهنگام پس از سکته قلبی سطح سیستاتین C و آنتی ژن کربوهیدراتی 125 را در موش صحرایی کاهش می دهد

هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تمرین هوازی بر تغییرات قلبی متابولیکی و التهابی ناشی از سکته قلبی در موش صحرایی انجام شد.

در این مطالعه تجربی، موش های صحرایی نر نژاد ویستار دو ماهه سکته داده شدند و به‏طور تصادفی به‏دو گروه تقسیم شدند (هر گروه 11 سر): آنفارکتوس+بی‏تحرکی (MI+S) و آنفارکتوس+تمرین هوازی (MI+EX). پس از دوره سازگاری، ایزوپروترنول (85 میلی‏گرم در کیلوگرم) به‏صورت زیرجلدی و در فواصل 24 ساعته به‏مدت 2 روز به‏موش ها تزریق شد. آسیب میوکارد ناشی از ایزوپروترنول با افزایش سطح سرمی تروپونین I قلبی و افزایش قطعه ST نشان داده شد. موش‏های MI+EX برای یک دوره 10 هفته ای در شرایط دویدن روی تردمیل قرار گرفتند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، یک نمونه وریدی برای تعیین پارامترهای متابولیک ازجمله آنتی‏ژن کربوهیدراتی 125 و سیستاتین C جمع‏آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل استفاده شد (05/0>p).

همان‏طور که پیش بینی می شد، در گروه MI+S غلظت آنتی‏ژن کربوهیدراتی 125 (03/0=p)، سیستاتین C (01/0=p) و تروپونین I (002/0=p) بالا بود. برخلاف گروه MI+S، در گروه MI+EX سطح آنتی ژن کربوهیدراتی 125 (01/0=p)، سیستاتین C (04/0=p) و آزمون ورزشی بیشینه تردمیل (01/0=p) بهبود یافت.

یافته های ما نشان می دهد که تمرین هوازی زود هنگام ممکن است در جلوگیری از تغییرات منفی در پارامترهای عمل‏کردی، التهابی و متابولیکی مربوط به MI مفید باشد.