کاهش شنوایی در مراجعه کنندگان به مراکز شنوایی سنجی الزهرا(س) و شهید اژه ای اصفهان طی سال 1375

کاهش شنوایی از معضلات جوامع امروزی می باشد و اهمیت توتوانی در این رشته از سایر رشته ها بیشتر است. با توجه به فراوانی موارد کاهش شنوایی در ایران، این تحقیق به منظور بررسی موارد کاهش شنوایی در دو مرکز شنوایی سنجی بیمارستان الزهرا(س) و شهید اژه ای طی سال های 75 - 1374 انجام گرفت پژوهش حاضر با روش توصیفی ((Descriptive بر روی بیماران مراجعه کننده به دو کلینیک شنوایی سنجی مرکزی اصفهان از مهر ماه 1374 تا مهر ماه 1395 صورت پذیرفت. از بین8800 نفر مراجعه کننده 2470 به خاطر اطمینان به تداوم مراجعه انتخاب شدند و از این عده، 55 نفر به علت نقص پرونده از مطالعه حذف گردیدند. اطلاعات لازم شامل نوع کاهش شنوایی و شدت آن، سن، جنس، شغل، شکایات و علایم همراه یک طرفه یا دو طرفه بودن، سابقه خانوادگی و مسابقه بیماریهای منجر به کاهش شنوایی از پرونده استخراج و مورد قضاوت آماری قرار گرفتند. از 2415 فرد مورد بررسی، 1570 نفر مذکر (65 درصد) و 845 نفر مونث (35 درصد) بودند که 26 درصد آنها دارای شنوایی طبیعی و بقیه دچار نوعی اختلال بودند. 5/3 درصد افراد مسن کمتر از 5 سال، 26/8 درصد بین 19 - 6 سال و 45/6 درصد در سنین 49-20 سالگی قرار داشتند. بیشترین گروه مراجعه کننده را دانش آموزان تشکیل می دادند. شایعترین نوع کاهش شنوایی از نوع حسی - عصبی (35/9 درصد) و سپس نوع انتقالی (32/7 درصد) بود، به طور کلی، 70 درصد بیماران کم شنوایی دو طرفه و 30 درصد گرفتاری یک طرفه داشتند. میزان کاهش شنوایی در 40/9 درصد بیماران در حد خفیف بود. فراوانترین بیماری در مسابقه فرد مبتلا به کاهش شنوایی انتقالی، عفونت مزمن گوش میانی و در نوع حسی - عصبی موارد مادرزادی (ارثی و غیر ارثی) می باشد پیرگوشی، SOM , Noise induced و آکوستیک تروها در مراتب بعد قرار داشتند، اوریون شایعترین علت کاهش شنوایی حسی - عصبی یک طرفه بود، شکایت عمده بیمار از کم شنوایی در 87/5 درصد موارد و سپس اتوره، وزوز و اختلال گفتار می باشد، اطلاع از کاهش شنوایی و آزمایشهای دوره ای و ارتقای سطح آگاهی جامعه به ویژه در مدارس، کارخانه و مراکز بهداشت جهت زوج های در حال ازدواج و جاهای دیگر از طرق مختلف مانع از ایجاد کاهش شنوایی به خصوص انواع خانوادگی می شود.