پریتونیت اولیه در کودکان و شیرخواران مراجعه کننده به بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران

با توجه به تغییرات قابل ملاحظه که در تشخیص و درمان پریتونیت به وجود آمده است و با عنایت به تعداد زیاد بیماران مبتلا به پریتونیت اولیه مراجعه کننده به بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز، این تحقیق به منظور بررسی عوامل مستعد کننده و پیش آگهی در بیماری پریتونیت اولیه کودکان طی سال های 71-1361 انجام گرفت پژوهش حاضر با روش توصیفی (Descriptive) بر روی کودکان 1 ماهه تا 14 ساله که طی سال های 71 - 1361 با تشخیص پریتونیت اولیه در بخشهای کودکان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز بستری شده اند، صورت پذیرفت. بیماران از لحاظ سن، جنس، بیماری زمینه ای، علایم بیماری و یافته های آزمایشگاهی بررسی گردیدند. یافته های حاصل با استفاده از روش های آمار توصیفی مورد قضاوت آماری قرار گرفت. 65 مورد پریتونیت اولیه در 50 بیمار طی مدت ده سال تشخیص داده شد. نسبت پسران به دختران 1/6 و میانگین سنی افراد مورد بررسی 3/4±7/75 سال بود، شایعترین گروه مبتلا (41 درصد) در گروه سنی 6-3 سال قرار داشتند، یافته های مهم بالینی عبارت بودند از: دل درد، تب، برآمدگی شکم و درد شکم، افزایش تعداد گلبول های سفید همراه با افزایش نسبی نوتروفیل ها کمک بسیار موثری در تشخیص بود ارتباط ضعیفی بین رنگ آمیز گرم از مایع صفاق و کشت آن با کشت ادرار و خون مشاهده گردید و در بیش از نیمی از بیماران کشت مایع صفاق منفی بود. تقریبا در همه بیماران بیماری زمینه ای (سندرم نفروتیک، بیماریهای کبدی یا عفونت ادراری مشخص شد ولی پریتوییت اولیه در بیماران مبتلا به سندرم نفروتیک در زمانی که در حال مصرف پردنیزولون نبودند، بسیار غیر معمول بود. اشریشیاکلی شایعترین میکروارگانیسم جدا گردیده از مایع صفاقی (46 درصد) می باشد. ترکیب آمپی سیلین و جنتامایسین در 97 درصد بیماران به مدت 4 تا 18 روز (متوسط 2/6±9/2روز) با پاسخ سریع و بسیار خوب مصرف شده بود و در هیچ مورد مرگ به دلیل عفونت مشاهده نگردید.