بررسی ارتباط بین نیازهای اساسی روان شناختی با کیفیت زندگی در سالمندان شهر اصفهان

با توجه به روند افزایشی سالمندی در ایران و اهمیت کیفیت زندگی در دوران سالمندی، هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط ارضاء نیازهای اساسی روان‌شناختی با کیفیت زندگی در سالمندان شهر اصفهان می باشد.

مواد و روش‌ها:

این مطالعه یک مطالعه مقطعی است که بر روی 214 سالمند در سال 1399 انجام شده است. در این مطالعه داده‌ها بر اساس پرسشنامه ارضاء نیازهای اساسی روان‌شناختی (دسی و رایان 2000) که شامل سه بعد نیاز به شایستگی، نیاز به خودمختاری و نیاز به ارتباط می‌باشد بررسی گردید. همچنین کیفیت زندگی توسط پرسشنامه‌ی کیفیت زندگی SF12 در دو بعد جسمی و روانی موردبررسی قرار گرفت. اطلاعات پس از جمع‌آوری در SPSS-24 وارد و با آزمونه‌ای تی مستقل  و آنوا و رگرسیون خطی آنالیز شد.

یافته‌ها:

نتایج مطالعه حاضر نشان داد، از بین ابعاد نیازهای اساسی روان‌شناختی، نیاز به شایستگی می‌تواند تغییرات مربوط به کیفیت زندگی در بعد جسمی (02/0=p)، در بعد روانی (001/0=p) و تغییرات مربوط به کل کیفیت زندگی (001/0=p) را پیش‌بینی نماید. درحالی‌که ارضاء نیازهای ارتباط و خودمختاری به‌طور مستقل نقش پیش بینی کننده‌ای در تغییرات مربوط به کیفیت زندگی نداشتند.

نتیجه‌گیری:

ارضاء نیاز اساسی روان‌شناختی در بعد شایستگی پیش بینی کننده کیفیت زندگی بهتر در هر دو بعد جسمی و روانی سالمندان می‌باشد. ازاین‌رو می‌توان با دادن مسئولیت و تعریف نقش‌های موثر برای سالمندان در راستای برآورده شدن نیاز به شایستگی، گام‌هایی برای افزایش کیفیت زندگی آنان برداشت.