تدوین مدل سلامت در بیماران دیابت نوع 2 بر اساس سرسختی روانشناختی، سواد سلامت، خودکارآمدی و باورهای سلامتی با میانجیگری رفتارهای خودمدیریتی و حمایت اجتماعی

ارتقا کیفیت زندگی و کنترل گلوکز خون در بیماران مبتلا به دیابت یکی از مهمترین اهداف مداخلات و برنامه‌های ارتقا سلامتی این بیماران می‌باشد؛ بنابراین؛ هدف از این پژوهش حاضر تدوین مدل سلامت در بیماران دیابتی نوع 2 بر اساس سرسختی روانشناختی، سواد سلامتی، خودکارآمدی و باورهای سلامتیسرسختی روانشناختی، سواد سلامت، رفتارهای خودمدیریتی، حمایت اجتماعی، باورهای سلامتانتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه سرسختی روانشناختی (کوباسا، 1984)، پرسشنامه سواد سلامت (منتظری، 2014)، پرسشنامه رفتارهای خودمدیریتی (توبرت و گلاسکو، 1994)، پرسشنامه کیفیت زندگی (بروگس، 2004)، پرسشنامه حمایت اجتماعی (وکس، 1986)، پرسشنامه باورهای سلامت (کارتال، 2006) و پرسشنامه خودکارآمدی (استنفورد، 2001) می‌باشد.

یافته‌ها:

یافته‌های پژوهش نشان داد که باورهای سلامت بر پیامدهای سلامت بیماران مبتلا به دیابت نوع دو، اثر مستقیم و معنی‌داری دارد (001/0≥P) و خودکارآمدی بر پیامدهای سلامت اثرات مستقیم و غیرمستقیمی (با میانجیگری رفتارهای خودمدیریتی) دارد (001/0≥P). سواد سلامت بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو اثر مستقیم و معنی‌داری نداشت (001/0≤P). سرسختی روانشناختی بر پیامدهای سلامت اثرات مستقیم و غیرمستقیمی (با میانجیگری رفتارهای خودمدیریتی) دارد (001/0≥P) و اثر حمایت اجتماعی بر پیامدهای سلامت معنی‌دار نبود (001/0≤P).

نتیجه‌گیری:

با توجه به نقش باورهای سلامت و خودکارآمدی و سرسختی بر پیامدهای سلامت در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو پیشنهاد می‌گردد از این متغیرها در برنامه‌های ارتقا کیفیت زندگی و خودمراقبتی این گروه از بیماران استفاده گردد.