ظرفیت فقه سیاسی در گسترش و تعمیق مرزهای راهبردی دولت اسلامی

بیشینه‌سازی قدرت برای زیست در ساحت بین‌ الملل از مسایل مهم دولت اسلامی است. پژوهش پیش رو با طرح این پرسش که ظرفیت فقه سیاسی در گسترش و تعمیق مرزهای راهبردی دولت اسلامی چیست، در تلاش است با توسعه مفهوم مرز و سرحدات دولت اسلامی از خط مرزی به نقطه راهبردی انگاره مرزهای راهبردی دولت اسلامی را تاسیس و در جست‌وجویی فقهی، گسترش و تعمیق این مرزها را پیگیری نماید تا منافع و مصالح این دولت تامین شود. مرز، اعتباری است که با اغراض ایدیولوژیکی و استراتژیکی، انواع حوزه نفوذ دولت را به وجود می‌آورد. این تحقیق از لحاظ روش، توصیفی تحلیلی بوده و یافته‌های آن نشان می‌دهد مرز راهبردی بر اساس راهبرد کلان دولت‌ها در جهت تامین منافع فراملی شکل می‌گیرد؛ تقابل منفعت‌ها و مصلحت‌ها، حضور دولت در عمق استراتژیک خود را ضروری می‌سازد. احکام فقه سیاسی ظرفیت متنوعی برای گسترش و تعمیق مرزهای راهبردی دارد. تالیف قلوب و شرایط حاکم در هم کاری‌ها و معاهدات دولت اسلامی، مهم‌ترین این ظرفیت‌ها محسوب می‌شود.