مقایسه روش کالریمتری با الکتروفورز، برای اندازه گیری هموگلوبین گلیکوزیله (GHb)

با توجه به آنکه سطح هموگلوبین گلیکوزیله (GHb=Glycated Hemoglobin) در افراد دیابتیک افزایش می یابد و بازتابی از متوسط قند خون طی 6-9 هفته گذشته می باشد و با توجه به توصیه سازمان جهانی بهداشت جهت پی بردن به درجه کنترل بیماران دیابتیک باید از این آزمایش استفاده شود، کلینیسین ها و محققان آزمایشگاهی برای اندازه گیری میزان آن در خون روش های مختلفی را پیشنهاد کرده اند. در این میان، روش کالریمتری با توجه به امکانات آزمایشگاهی سراسر ایران از سایر روش ها آسان تر صورت می گیرد. ما در این بررسی سطح GHb را در دو گروه کنترل (24 نفر) و دیابتیک (33 نفر) به وسیله دو روش کالریمتری و الکتروفورز اندازه گیری کردیم. نتایج با استفاده از روش های آماری test-test و تحلیل همبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و میزان P کمتر از 05/0 بود که از لحاظ آماری معنی دار تلقی شد. میزان GHb اندازه گیری شده به وسیله هر دو روش با قند خون ناشتا رابطه معنی دار داشت که مقدار این همبستگی با روش کالریمتری (0/000 p =،  0/7517 r=) و به روش الکتروفورز (0/000p= ،  0/7458 r=) میباشد و میزان همبنگی هموگلوبین گلیکوزیله اندازه گیری شده به وسیله هر دو روش به میزان 0/000 p =،  0/899r= میباشد. با آنکه روش کالریمتری نسبت به الکتروفورز بسیار ارزانتر بود و در تمام آزمایشگاه های، حتی نیمه مجهز کشور قابل اجرا می باشد، مرکز تحقیقات غدد و متابولیسم اصفهان این شیوه را به عنوان یک روش انتخابی معرفی می کند.