بررسی عملکرد و تعیین ابعاد بهینه شبکه جمع آوری رواناب سطحی با استفاده از مدل SWMM

آبگرفتگی معابر در اثر عدم کفایت شبکه جمع آوری رواناب سطحی، همواره در شهر ها مشکلات زیادی را به همراه داشته است. لذا، شناخت نقاط مستعد آبگرفتگی و کانال هایی که دچار بالازدگی شده اند، مهم است. در این پژوهش با استفاده از مدل SWMM، کفایت شبکه جمع آوری رواناب سطحی شهر شهرکرد در دوره بازگشت های بارندگی 2، 5 و 10 ساله بررسی شده است. لازم به ذکر است که تاکنون هیچ مطالعه ای پیرامون موضوع رواناب شهری در این منطقه صورت نگرفته است. در این شبیه سازی، واسنجی مدل برای شاخص دبی در 3 و برای واسنجی شاخص عمق در 2 رویداد بارشی انجام شد. برای مقایسه میزان خطای مدل شبیه سازی شده با مقادیر مشاهداتی از ضرایب خطای NSE، RMSE و BIAS% استفاده شده است. با انجام آنالیز حساسیت، شاخص عرض معادل به عنوان حساس ترین شاخص مدل انتخاب شد. صحت سنجی بر روی دو پارامتر دبی و عمق رواناب، هرکدام در 2 رویداد بارشی مجزا، در چند کانال و گره تصادفی انجام شد. مقادیر قابل قبول بدست آمده برای ضرایب خطا، نشان از دقت بالای شبیه سازی داشت. پس از مرحله صحت سنجی، مدل برای دوره بازگشت های بارندگی 2، 5 و 10 ساله اجرا و مشخص شد که به ترتیب در 4/19، 68/20 و 52/21 درصد کانال های شهر، بالازدگی رخ می دهد. موقعیت کانال های سیلابی نشان می دهد قسمت های جنوب غربی شهر دچار آبگرفتگی خواهند شد. در ادامه نیز ابعاد بهینه کانال ها برای جلوگیری از وقوع آبگرفتگی، در دوره بازگشت بارندگی 10 ساله تعیین شد و حجم بتن موردنیاز برای اصلاح ابعاد تک تک کانال ها نیز برآورد شد.