اثربخشی آموزش رفتارهای اجتماعی مطلوب تحصیلی بر خودناتوان سازی و تنیدگی تحصیلی دانش آموزان پسر دوره متوسطه دوم

خودناتوان‌سازی و تنیدگی تحصیلی سبب می‌شود تا دانش‌آموزان نسبت به وظایف تحصیلی خود احساس مسئولیت ننموده و عملکرد تحصیلی پایینی از خود نشان دهند. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش رفتارهای اجتماعی مطلوب تحصیلی بر خودناتوان‌سازی و تنیدگی تحصیلی دانش‌آموزان پسر دوره متوسطه دوم انجام گرفت.

پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری مطالعه حاضر دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهر قم در سال تحصیلی 99-1398 به تعداد 12045 نفر بود. در این پژوهش تعداد 50 دانش‌آموز با روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند. گروه‌ آزمایش مداخله آموزش رفتارهای اجتماعی مطلوب تحصیلی را طی دو و نیم ماه در 10 جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت نمودند. پرسشنامه‌های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه خودناتوان‌سازی تحصیلی و تنیدگی تحصیلی بود. داده‌های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج نشان داد که آموزش رفتارهای اجتماعی مطلوب تحصیلی بر خودناتوان‌سازی و تنیدگی تحصیلی دانش‌آموزان پسر دوره متوسطه دوم تاثیر معنادار داشته (p <0/001) و این اثر را در طول زمان نیز پایدار مانده است. بدین صورت که این مداخله توانسته منجر به کاهش خودناتوان‌سازی و تنیدگی تحصیلی دانش‌آموزان شود.

یافته‌های پژوهش حاضر بیانگر آن بودند که آموزش رفتارهای اجتماعی مطلوب تحصیلی با بهره‌گیری از مفاهیمی همانند تعامل مثبت، مسئولیت‌پذیری، پیروی از راهنمایی‌های معلم، ارتباط بین فردی، مهارت حل مسیله، خودکارآمدی تحصیلی و تلاش برای پیشرفت می‌تواند به عنوان یک آموزش کارآمد جهت کاهش خودناتوان‌سازی و تنیدگی تحصیلی دانش‌آموزان مورد استفاده قرار گیرد.