رژیم ملی اجرای آرای داوری خارجی در ایران

یکی از مهمترین بحث های حوزه داوری بین المللی بحث اجرای رای داوری خارجی است. زیرا هدف نهایی داوری صدور یک رای موثر و قابل اجراست. بررسی نظامهای مختلف حقوقی نشان می دهد که اجرای آرای داوری خارجی در صورت وجود یک پیمان بین المللی قابل اعمال بر اساس آن به عمل می آید، ولی در فقدان چنین پیمانی یا در فرض سکوت آن نسبت به برخی ار جنبه های رسیدگی اجرایی، اجرای رای بر اساس رژیم ملی مربوط به اجرای آرای داوری خواهد بود. همچنین است اگر در پیمان قابل اعمال، به ذی نفع رای داوری حق انتخاب بین رژیم اجرایی موضوع پیمان و دیگر رژیم های اجرایی داده شده باشد و ذی نفع رژیم ملی را به حال خود مساعدتر بداند. در این مقاله تلاش شده است که رژیم ملی ایران در زمینه اجرای آرای داوری خارجی تشریح و در کنارنظریاتی چون تشبیه رای داوری خارجی به حکم دادگاه خارجی یا تلقی رای خارجی به عنوان سند خارجی یا تعهد قراردادی، مبنای دیگری جهت اجرای رای داوری خارجی بدست داده شود که به اعتقاد نگارنده هم از لخاظ نظری و هم از لحاظ عملی (رویه قضایی) قابل توجیه است. این دیدگاه بر پایه تشبیه آرای داوری خارجی به آرای داوری ملی یا داخلی ارایه گردیده است.