بررسی ارتباط شاخص های آنتروپومتریکی و حداکثر اکسیژن مصرفی با عملکرد دانشجویان افسری امام علی (علیه السلام) براساس آزمون استاندارد جهانی ارتش

مطالعات نشان می دهد که شرایط آنتوپومتریکی و آمادگی هوازی بر عملکرد نیروهای نظامی در آزمون های استاندارد ورودی ارتش پاسخ های متفاوتی ایجاد می کند. هدف تحقیق حاضر، بررسی ارتباط شاخص های آنتروپومتریکی و حداکثر اکسیژن مصرفی با عملکرد دانشجویان افسری امام علی بر اساس آزمون استاندارد جهانی ارتش بود.

روش تحقیق: 

این تحقیق یک مطالعه نیمه تجربی است که در سال 1398 در دانشگاه افسری امام علی(علیه السلام) انجام شد. روش نمونه گیری از نوع تصادفی در دسترس بود که 200 نفر بر اساس پیشینه تحقیق انتخاب شدند که به طور تصادفی دامنه سنی 4/0 ± 4/22 سال و شاخص توده بدنی 05/3±3/ 23 گزارش شد. قبل از اجرای آزمون شاخص آنتوپومتریکی آزمودنی ها ارزیابی شد سپس توسط تست های میدانی حداکثر اکسیژن مصرفی نیز ارزیابی شد و در ادامه آزمودنی ها تست سه مرحه ای استاندارد ارتش را با دقت به اتمام رسانده. پس از تایید توزیع طبیعی داده ها توسط آزمون کولموگروف اسمیرنوف و بعد از همگنی واریانس ها توسط آزمون لون برای بررسی ارتباط سنجی از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. داده ها به صورت میانگین و انحراف معیارها ارایه شد. تمام عملیات آماری تحقیق توسط نرم افزار SPSS انجام گردید و سطح معنی داری آزمون ها (05/0<p) در نظر گرفته شد.

یافته ها:

 نتایج نشان داد ارتباط مستقیم و معنادار بین متغیرهای نمره شاخص های آنتوپومتریکی و نمره کلی استانداردشده در دانشجویان افسری موجود می باشد. همچنین این آزمون نشان دهنده ی ارتباط مستقیم و معنادار بین متغیرهای نمره حداکثر اکسیژن مصرفی و نمره کلی استانداردشده در دانشجویان افسری است که نسبت همبستگی حداکثر اکسیژن مصرفی با عملکرد در آزمون با شاخص آنتوپومتریکی بالاتر است.

نتیجه گیری: 

نتایج نشان دهنده این موضوع هستند که در آزمون آمادگی جسمانی استاندارد ارتش، شاخص های قلبی و عروقی و مخصوصا حداکثر اکسیژن مصرفی ارتباط و تاثیر بیشتری نسبت به سایر شاخص ها دارد و شاخص های متابولیکی هوازی از شاخص های فیزیکی و فنوتایپی حایز اهمیت تر می باشد.