بررسی اثربخشی طبیعت درمانی بر بی خوابی و بی قراری در بیماران مبتلا به آلزایمر

بیماری آلزایمر یکی از رایجترین بیماری های تحلیل برنده و پیشرونده سلول های مغزی است که با آسیب های روانی مثل بی خوابی و بی قراری همراه است. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی طبیعت درمانی بر بی خوابی و بیقراری در بیماران مبتلا به آلزایمر انجام شد.

روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. از جامعه آماری بیماران مبتلا به آلزایمر در سطح خفیف تا متوسط مراجعه کننده به کلینیک ها و انجمن آلزایمر استان تهران به-صورت دردسترس 20 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. پرسشنامه های پژوهش شامل بی خوابی مورین (1993) و بی قراری کوهن-منسفیلد (1986) بود. طبیعت درمانی به مدت ده جلسه برای گروه آزمایش اعمال شد. داده های پژوهش با استفاده از کواریانس تحلیل شد.

نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که نمرات پس آزمون بی خوابی و بی قراری بیماران مبتلا به آلزایمر در گروه آزمایش به طور معنی داری پایینتر از گروه کنترل بود (P≤0/005).

به منظور بهبود بی خوابی و بی قراری بیماران مبتلا به آلزایمر می توان از طبیعت و تکنیک های درمانی مبتنی بر آن استفاده کرد.