اثربخشی روش درمانی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و بازسازی شناختی (EMDR) بر بهبود حس صلاحیت والدگری و کاهش انزوای اجتماعی مادران کودکان ناشنوا

ناشنوایی درکودکان، ازجمله ناتوانی هایی است که تاثیر بسیاری برروی مادران دارد؛ زیرا مادران نقش مراقبت گری بیشتری در برابر نیازهای جسمی، عاطفی و اجتماعی کودکان دارند.این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روش درمانی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و بازسازی شناختی (EMDR) بر بهبود حس صلاحیت والدگری و کاهش انزوای اجتماعی مادران کودکان ناشنوا انجام شد.

این پژوهش جزو مطالعات نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد. در این پژوهش 30 مادر به شیوه نمونه در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. پروتکل درمانی طی 10 جلسه 60 دقیقه ای در گروه آزمایش اجرا شد. شرکت کنندگان هر دو گروه، در ابتدا و انتهای پژوهش، از نظرمتغیرهای حس صلاحیت والدگری و انزوای اجتماعی مورد ارزیابی قرارگرفتند. برای ارزیابی حس صلاحیت والدگری و انزوای اجتماعی از  پرسشنامه تنیدگی والدینی آبیدین (1990) استفاده شد.

نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان حساسیت زدایی با حرکات چشم و بازسازی شناختی منجربه بهبود حس صلاحیت والدگری وکاهش انزوای اجتماعی مادران کودکان ناشنوا هم در مرحله پس آزمون و هم در مرحله پیگیری شده است (001/0>P).

با توجه به یافته های پژوهش می توان گفت که حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و بازسازی شناختی درمانی غیر دارویی، نسبتا کوتاه و موثر در جهت بهبود حس صلاحیت والدگری وکاهش انزوای اجتماعی است.