اثر دو نوع تمرین تداومی و تناوبی بر برخی نشانگر های کبد چرب در زنان مبتلا به دیابت نوع 2

کبد چرب به عنوان شرایط پاتوفیزیولوژیک در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 شناخته شده است. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر نوع تمرین (تدامی و تناوبی) بر نشانگر های جدید کبد چرب در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بود.

مواد و روش ها:

 30 زن مبتلا به دیابت نوع 2 به صورت تصادفی به سه گروه تمرینات تناوبی (10 نفر)، تمرینات تداومی (10 نفر) و گروه کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه به تمرینات تناوبی و تداومی پرداختند. نمونه های خونی قبل و پس از 8 هفته پروتکل تمرینی از سه گروه گرفته شد. به منظور تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق از آزمون تحلیل کواریانس استفاده گردید (05/0≥P).

یافته  ها: 

محصول تجمعی چربی (LAP) و شاخص چربی کبد  (FLI) پس از تمرینات تداومی و تناوبی، در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری داشت (05/0≥P) با این وجود در متغیر های شاخص استیاتوز کبدی  (HSI) و شاخص استیاتیز فرامینگهام  (FSI) تغییر معنی داری مشاهده نشد (05/0≤P) همچنین تفاوت معنی داری بین دو گروه تداومی و تناوبی در سطح  LAPو FLI مشاهده نشد (05/0≤P).

بحث و نتیجه  گیری: 

به نظر می رسد 8 هفته انجام تمرینات تداومی و تناوبی موجب کاهش معنی دار در شاخص های   LAPو FLI در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 می گردد. با توجه به نتایج به دست آمده در تحقیق حاضر استفاده از برنامه تمرینات تداومی و تناوبی در برنامه هفتگی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 می تواند مفید باشد.