اثر کاربرد سطوح مختلف کمپوست آزولا بر خصوصیات فیزیکی بستر کشت، رشد و تغذیه گیاه آهار (Zinnia elegans)

تجمع بیش از حد آزولا در تالاب های گیلان، در حال حاضر یک مشکل زیست محیطی است. به همین منظور ، مطالعه ای برای بررسی تاثیر کمپوست آزولا بر روی محیط رشد گیاه زینتی آهار (Zinnia elegans) انجام شد. تیمار شاهد یک خاک لوم شنی بود که کمپوست آزولا در مقادیر 10 ، 20 ، 30 ، 40 و 50 درصد حجم جایگزین خاک شدند. این تحقیق بر اساس یک طرح کاملا تصادفی با سه تکرار و سه عدد از هر گیاه با 54 گلدان انجام شد. خصوصیات شیمیایی بستر شامل هدایت الکتریکی، اسیدیته، مقدار نیتروژن و میزان فسفر و پتاسیم اندازه گیری شد. شاخص های رشد گیاه شامل وزن تر و خشک برگ، ساقه، ریشه و گل و مقدار کلروفیل برگ و غلظت عناصر غذایی نیتروژن، فسفر و پتاسیم در برگ های گیاه آهار اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که بیشترین میزان رشد در تیمارهای 20 و 30 درصد کمپوست آزولا و کمترین میزان رشد در تیمار شاهد مشاهده شد. کمپوست آزولا باعث افزایش غلظت نیتروژن، فسفر و پتاسیم در برگ ها شد که این نشان دهنده افزایش کیفیت تغذیه گیاه است. مقادیر بیشتر کمپوست (40 و 50 درصد) باعث کاهش شاخص های رشد گیاه در مقایسه با تیمارهای 20 و 30 درصد کمپوست شد، اما در تیمارهای مشابه، رشد گیاه به طور قابل توجهی بیشتر از شاهد بود. به طورکلی می توان نتیجه گرفت که کمپوست آزولا می تواند به عنوان ماده آلی مناسبی در محیط کشت آهار مورد استفاده قرار گیرد.