کاربرد میراگرهای MR در کنترل لرزه ای سازه ها به روش جداسازی جرمی قائم

روش جداسازی جرمی قایم (VMI) به عنوان یکی از روش های جدید برای کنترل لرزه ای سازه ها مورد استفاده قرار می گیرد. در این روش کل سازه به صورت دو زیرسیستم جرمی و سختی تفکیک می شود و ارتباط بین آنها توسط یک لایه جداساز برقرار می گردد. در این تحقیق از میراگر مگنتوریولوژیک در دو حالت کنترل غیرفعال با ولتاژ صفر و کنترل نیمه فعال با ولتاژ متغیر بین صفر و 9 ولت و نیز میراگر ویسکوز بر اساس روش کنترلی غیرفعال بر مبنای میرایی بهینه به عنوان لایه جداساز مابین دو زیرسیستم مذکور استفاده شده است. جهت بررسی کارایی روش پیشنهادی، چهار تیپ سازه یک درجه آزاد با زمان تناوب های 0/5، 1/0، 2/0 و 3/0 ثانیه با جرم های یکسان برابر 100 تن، مورد بررسی قرار گرفتند. هفت زلزله با مشخصات زلزله های حوزه نزدیک با بزرگی بیش از 6/5 ریشتر و فاصله کمتر از 10 کیلومتر تا گسل جهت آنالیز مدل ها انتخاب شدند. نتایج حاکی از آن است که روش کنترل نیمه فعال توانایی کاهش ماکزیمم جابه جایی و ماکزیمم برش پایه سازه را به میزان 6 و 30 درصد نسبت به حالت جداسازی نشده داراست. همچنین استفاده از روش های میرایی بهینه و کنترل غیرفعال به ترتیب سبب کاهش 21 درصدی و افزایش 8 درصدی ماکزیمم جابه جایی سازه و کاهش 57 و 63 درصدی ماکزیمم برش پایه سازه به صورت میانگین، نسبت به حالت جداسازی نشده می شوند.