نمودهای میراث فرهنگی ناملموس در اثر مهارت های سنتی لنج رانی و لنج سازی در خلیج فارس

یکی از مفاهیم متاخر در حوزه میراث فرهنگی که توسط یونسکو به عنوان مهم ترین سازمان بین المللی صیانت از میراث فرهنگی بشر ارایه شده است، «میراث فرهنگی ناملموس» است که در تعریف آن، توجه میراث فرهنگی صرفا محدود به بناها یا اشیاء مادی و ملموس نیست بلکه عنایت ویژه ای به ابعاد غیرفیزیکی، معنوی یا ناملموس میراث فرهنگی شده است. کشور ایران نیز از اعضای معاهده بین المللی این میراث است و تاکنون (دی 1399) شانزده اثر از ایران در فهرست جهانی آن قرار گرفته است. یکی از این آثار «مهارت های سنتی لنج سازی و لنج رانی ایرانیان در خلیج فارس» است که در این مقاله با روش مطالعه اسنادی و کتابخانه ای بر آنیم به این پرسش پاسخ دهیم که این موضوع یا اثر دارای چه ویژگی ها یا شامل چه عناصری می باشد که حایز شرایط ثبت در فهرست جهانی میراث فرهنگی ناملموس شده است. از این رهگذر می توان مروری بر مفاهیم این نوع از میراث فرهنگی داشت و ضمن تمرکز بر پرونده ای که به نظر کارشناسان یکی از پرونده های موفق ایران و در ابعاد نوروز بوده است، مولفه های ضروری جهت ثبت موفق یک اثر در فهرست یونسکو را بررسی کرد.