مقایسه روش های تعیین شدت آبگریزی بر پایه اندازه گیری زاویه تماس آب- خاک

زاویه تماس آب- خاک معیار کمی تمایز خاک آبدوست و آبگریز است. اهداف این پژوهش شامل: 1) بررسی روش های اندازه گیری زاویه تماس شامل روش مولاریته الکل، صعود مویینگی، شاخص جذب پذیری و روش قطره چسبان و 2) تعیین مناسب ترین روش در یک نمونه خاک با بافت لوم شنی است. در این پژوهش سطوح مختلف آبگریزی به طور مصنوعی با استفاده از اسید استیاریک و با آزمون نفوذ قطره آب تهیه شد. زاویه تماس خاک آبدوست در روش های مولاریته الکل، صعود مویینگی، شاخص جذب پذیری (دو شیوه محاسبه) و قطره چسبان به ترتیب 89/9، 75/41، (57/81) 56/28 و 58/91 درجه محاسبه شده است. روش قطره چسبان با استفاده از دستگاه اندازه گیری زاویه تماس بررسی شد. با این روش زاویه تماس در پنج سطح آبگریزی به ترتیب 58/91، 104/92، 120/48، 129/96 و 173/07 درجه تعیین شد. روش قطره چسبان به دلیل عدم محدودیت کاربرد در خاک های آبگریز و دقت ناشی از ترکیب توام مشاهده عینی برخورد قطره آب به خاک و نرم افزار در تعیین زاویه تماس، مناسب ترین روش اندازه گیری زاویه تماس در خاک های آبگریز است. ارتباط زاویه تماس به عنوان شاخص کمی آبگریزی و زمان نفوذ قطره به عنوان شاخص کیفی، بررسی شد و همبستگی مثبت (R2=0.975) ارزیابی شد.