تاثیر پارامترهای سازه ای بر احتمال شکست پایه های پل های بتنی دارای جداگرلرزه ای الاستیک

پل ها ازجمله ارکان اصلی خطوط حمل و نقل شهری و بین شهری می باشند. بنابراین باید طوری طراحی شوند که بعد از وقوع زلزله قابل استفاده بوده و منجر به قطع ارتباط سیستم حمل و نقل عمومی نشوند. عوامل مختلفی می توانند بر روی احتمال شکست پایه ها و رفتار پل، موثر باشند و هدف این پژوهش، بررسی تاثیر تغییرات پارامترهای سازه ای (مقاومت مشخصه بتن، تنش تسلیم فولاد، قطر ناحیه محصور بتن ، قطر پایه، سختی جداگر لرزه ای و قطر میلگرد های طولی) بر میزان احتمال شکست پایه های پل های بتنی دارای جداگر الاستیک می باشد. برای این کار از نرم افزار OpenSees جهت مدل سازی و تحلیل پل ها استفاده شده است. با استفاده از این نرم افزار، تحلیل دینامیکی غیر خطی افزایشی، انجام و منحنی های تحلیل دینامیکی افزایشی و منحنی های شکنندگی برای مدل های مختلف پل ها استخراج و ارایه شده است. بطور کلی 16 مدل پل تحت تحلیل دینامیکی افزایشی قرار گرفته و منحنی های تحلیل دینامیکی افزایشی و شکنندگی برای آن ها ارایه شده و احتمال شکست آن ها مورد بررسی قرار گرفته اند. با توجه به نمودار های ارایه شده می توان نتیجه گرفت که با کاهش قطر ناحیه محصور و افزایش سختی جداگر الاستیک، احتمال خرابی افزایش یافته و افزایش قطر پایه ها، مقاومت مشخصه بتن، تنش تسلیم فولاد و قطر میلگرد طولی، موجب کاهش احتمال خرابی پایه ها می-گردد.