LncRNA های دخیل در مسیر گذار از اپی تلیال به مزانشیم (EMT)به عنوان بیومارکرهای جدید در گلیوبلاستوما: یک مقاله مروری

گلیوما یکی از انواع تومورهای مغزی شایع است که در حالت تهاجمی پیش آگهی بسیار ضعیفی دارد و نرخ بقای بیماران فقط چند ماه است. با این وجود، هنوز مسیر مولکولی پدیدآورنده تهاجم در تومورهای بدخیم گلیوما به روشنی مشخص نگردیده است. تصور می گردد که همچون سرطان های دیگر، تومورهای مغزی نیز از راه مسیر گذار از اپی تلیال به مزانشیم (EMT) به بافت های دیگر مهاجرت و متاستاز نمایند. مطالعات نشان داده اند که پدیده EMT و رگ زایی می تواند در مهاجرت تومورهای مغزی به سایر نقاط مغز و همچنین بافت های اطراف کمک کننده باشد. EMT توسط سه خانواده ژنی کنترل می شود که شامل SNAIL، TWIST و ZEB هستند. طی پدیده EMT، بیان ژن های مرتبط با اپی تلیال خاموش می‏شود و بیان ژن های مرتبط با بافت مزانشیمی افزایش می یابد. بدین ترتیب، سلول ها خاصیت بافت مزانشیمی را کسب نموده و برای تهاجم و متاستاز آماده می گردند. از طرفی، به تازگی به نقش RNA های غیرکدکننده بلند (lncRNA ها) در تنظیم بیان ژن های دخیل در مسیرهای مولکولی مهمی همچون آپوپتوز، تکثیر، تهاجم و مهاجرت در پیشرفت و متاستاز سرطان، توجه زیادی معطوف گردیده است. تداخل در تنظیم بیان ژن های دخیل در هر یک از این مسیرهای مولکولی، به طرق مختلف، منجر به سرطان می گردد. درک و شناسایی lncRNA های دخیل در تومورزایی و تهاجم تومورهای مغزی ضمن کمک به شناسایی بهتر سازوکار های مولکولی متاستاز در گلیوما، می توانند به عنوان بیومارکر در تشخیص، پیش آگهی، درمان و تعیین مقاومت به دارو در گلیوما نیز موثر باشند. از این رو، در این مطالعه مروری مهمترین lncRNA های دخیل در EMT در گلیوما مورد بررسی قرار گرفته است.