تبیین فرایند و معرفی عوامل وقوع ناآرامی های اجتماعی در ج.ا.ایران

برمبنای ادبیات راهبردی، چالش کشورها از جمله ج.ا.ایران در عرصه داخلی، آسیب های ناشی از ضعف درونی و در عرصه بیرونی، تهدیدها هستند. آسیب های درونی از عوامل اصلی تحریک و فعال سازی تهدید بیرونی است؛ از این رو دارای اهمیت فروانی می باشد. در عرصه داخلی، عوامل و آسیب های گوناگونی می توانند به وجودآورنده ناامنی باشند که از جمله مهم ترین آنها ناآرامی های اجتماعی هستند. نظر به اهمیت و ضرورت موضوع ناآرامی ها، هدف این نوشتار، تبیین فرایند شکل گیری ناآرامی های اجتماعی در ج.ا.ایران است. روش پژوهش در این تحقیق، زمینه ای موردی با رویکرد کمی و روش تحلیل آن، توصیفی - تحلیلی می باشد. نویسندگان برای دستیابی به هدف بیان شده و پاسخ به این پرسش اصلی که فرایند شکل گیری ناآرامی های اجتماعی در ج.ا.ایران چگونه است؟، با استفاده از روش کتابخانه ای، منابع معتبر فارسی و انگلیسی را موردمطالعه قرار داده و اطلاعات لازم را استخراج و فرایندی چهارمرحله ای برای تبیین روند ایجاد ناآرامی ارایه نمودند. به منظور اعتبارسنجی یافته ها، پرسشنامه ای محقق ساخته بین 30 نفر از خبرگان آشنا با مباحث امنیتی، علوم سیاسی و جامعه شناسی به عنوان نمونه آماری توزیع گردید. یافته کلی پژوهش آن است که ناآرامی های اجتماعی در کشور از توالی مراحل «اختلال»، «تکانه»، «بی تعادلی» و «جرقه» به وجود می آید و عواملی همچون «بیکاری، بی ثباتی اقتصادی و کاهش ارزش پول ملی، افزایش شکاف های طبقاتی، پایین بودن نرخ سرمایه اجتماعی، سیاست ها و طرح های دشمن و سرویس های اطلاعاتی آنها در زمینه براندازی نظام، نفوذ و عملکرد نفوذی ها، کارکرد مخرب فضای مجازی، فساد اقتصادی و سیاسی - اداری، غفلت جامعه اطلاعاتی، ضعف برخی اجزای فرهنگ امنیتی» در این فرایند نقشی تعیین کننده داشته و خواهند داشت.