جایگاه ذخیره گاه زیستکره میانکاله در طبقه بندی زیست جغرافیایی جهان

بر مبنای سیستم طبقه بندی ادواردی، در نقشه شبکه جهانی ذخیره گاه های زیستکره سال 1995میلادی،جایگاه ذخیره گاه زیستکره میانکاله ایران، که در سال 1975 میلادی در بیوم سیستم های مختلط کوهستانی بیان شده بود، دربیوم جنگل های بارانی معتدله و نیمه استوایی ذکر شده است. با توجه به اینکه سیستم طبقه بندی ادواردی در مقیاس بزرگ برای استفاده در سطح جهانی و منطقه ای است، ممکن است قادر به تفکیک انواع زیستگاه های موجود در یک پروانس جغرافیای زیستی نباشد، به همین دلیل به منظور تبیین نظریه ادواردی و بررسی اختلالات احتمالی طبقه بندی مذکور، با توجه به نقش پوشش گیاهی در معرفی وتفکیک پروانس های جغرافیای زیستی، پوشش گیاهی این ذخیره گاه، با نگرشی بوم شناسانه، مورد مطالعه قرار گرفت. در این تحقیق، روش آنالیز خوشه ایبرای طبقه بندی جوامع گیاهی و روش رسته بندی برای تجزیه و تحلیل روابط عوامل محیطی (سطح ایستابی و شوری آب وخاک) با جوامع گیاهی، استفاده شد. فلور منطقه با بیش از 200 گونه، به طور عمده با منشا اروسیبری و ایران- توران و با داشتن بیش از 90درصد گونه های علفی یکساله وپایا، معرف منطقه غیر کوهستانی است که می تواند موید نظریه دوم باشد. شایان ذکر است که در حال حاضر تشکیل اجتماعات گیاهی میانکاله بیشتر تحت تاثیر سطح ایستابی و شوری آب وخاک تشخیص داده شده که معرف مناطق ساحلی و تالابی است. در ارتباط با نظریه ادواردی به نظر می رسد، به استناد مدارک موجود و با نگرشی دیرینه و بوم شناسانه به دست نوشته های سال های 1007 تا 1292هجری قمری، قبل از انفصال زیستگاه زمستانی میانکاله از جنگل های هیرکانی البرز، در اثر توسعه شهرها و مراکز صنعتی، جایگاه ذخیره گاه زیستکره میانکاله، به عنوان یک واحد، در بیوم جنگل های بارانی معتدله قرار داشته است. در زمان کنونی با توجه به تغییرات پدید آمده اقلیمی - اکولوژیکی، تعیین جایگاه ذخیره گاه میانکاله در طبقه بندی زیست جغرافیایی کار دشواری است.