واکاوی پدیدارشناسانه ادراک و تجارب زیسته مدیران مدارس در مورد آمادگی در برابر مخاطرات زلزله

ارتقای ایمنی مدارس کشور به عنوان کانون تجمع دانش آموزان، ضرورتی انکارناپذیر است. برای بهره مندی از مدرسه ایمن، علاوه بر سازه استاندارد و پایدارسازی اجزای غیرسازه ای، آمادگی دست اندرکاران برای مواجهه با زلزله و دانش کافی در مورد وظایف و کارهای ضروری قبل، حین و بعد از زلزله نیز از اهمیت زیادی برخوردار است. مدیران مدارس در مقام پیشگامان تصمیم گیری و برنامه ریزی در فضای اجرایی مدرسه، زمینه ساز تحقق این عوامل در مدارس هستند. از این رو پژوهش حاضر با هدف واکاوی ادراک و تجارب زیسته مدیران مدارس، به منظور شناسایی مضامین و زیرمضامین مرتبط با آمادگی مدارس در برابر زلزله انجام گرفت. برای این منظور از رویکرد کیفی و روش پدیدارشناسی توصیفی استفاده شد. داده ها از طریق مصاحبه عمیق و نیمه ساختاریافته گردآوری شد. با استفاده از نمونه گیری ملاکی، اشباع داده ها پس از 14 مصاحبه حاصل شد. مصاحبه ها با استفاده از نرم افزار MAXQDA2018 و مبتنی بر راهبرد کلایزی تحلیل شد. با تحلیل مصاحبه ها پنج مضمون اصلی شامل «پیش نیازها»، «اقدامات ایمنی لرزه ای»، «آموزش و مانور»، «مشارکت فعال کنشگران» و «دانش موضوعی و رویکرد مدیران مدارس» شناسایی شد. یافته ها نشان می دهد که ارتقای ایمنی لرزه ای در مدارس باید با روندی سریع تر انجام گیرد و باید بودجه مشخصی به موضوع آموزش و مانور مدارس اختصاص یابد و راه های فرار کافی و ایمن در مدارس اندیشیده شود. تسریع فرایند ایمنی همه جانبه مدارس در برابر زلزله، مستلزم رویکرد فعال مدیران و تعامل سازنده و موثر آنان با کارشناسان، معلمان و والدین است.