تحلیلی اجتماعی بر علل رکود پروژه های ایستگاه پمپاژ آب (مورد مطالعه : روستای پاسار هرسین)

در دهه های گذشته طرح های توسعه ای متعددی در بخش کشاورزی کشور اجرا شده است که یکی از مهم ترین این طرح ها، طرح توسعه باغات و مطرح شدن شبکه ایستگاه های پمپاژ آب می باشد. با توجه به این که هزینه و بودجه زیادی برای این پروژه تخصیص یافته ، شواهد و مستندات اداره جهاد کشاورزی حاکی از این است که پروژه مذکور در رسیدن به اهداف مورد نظر با ناکامی مواجه بوده و به شکست منجر شده است. پژوهش حاضر با رویکرد کیفی و با استفاده از روش تحلیل ریشه ای به بررسی علل رکود پروژه ایستگاه پمپاژ آب روستای پاسار هرسین در استان کرمانشاه پرداخته است. به منظور گردآوری اطلاعات از مصاحبه عمیق، گروه متمرکز و مشاهده مستقیم محقق استفاده شد که تجزیه و تحلیل این داده ها از طریق تحلیل محتوا صورت گرفت. جامعه مورد مطالعه این پژوهش  کارشناسان درگیر در پروژه و بهره برداران روستای پاسار می باشند. همچنین در انجام مصاحبه ها از تکنیک های نمونه گیری هدفمند در جهت رسیدن به اشباع نظری و غنای مفهومی بهره گرفته شده است. بر اساس یافته های پژوهش محور اصلی علل رکود این پروژه، نامناسب بودن جو و فضای حاکم در زمان پروژه حاصل شد.  نتایج تحلیل ریشه ای  نشان می دهد این عامل زمینه ساز مشکلات کلیدی دیگری گردیده که در قالب رابطه علی-معلولی در رکود پروژه پاسار نقش به سزایی داشته اند، از جمله این موارد می توان به کمبود منابع مالی پروژه، برنامه ریزی ضعیف و ناکارآمد، عدم توجه به تنوع درآمدی در طی اجرای طرح، نامناسب بودن جو و فضای حاکم در زمان پروژه، طولانی شدن پروژه، عدم آموزش به بهره برداران، عدم ثبات مسئولیت و مدیریت، سازماندهی و کارگزینی ضعیف پروژه، انتخاب پیمانکاران ناکارآمد و عدم امکان سنجی قبل از اجرای پروژه اشاره کرد.