رابطه خوشبینی اسلامی و آخرت نگری با رضایت زناشویی اسلامی

پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان رابطه خوش‌بینی اسلامی و آخرت‌نگری با رضایت زناشویی اسلامی و پیش‌بینی آن انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه  طلاب متاهل سطوح عالی شهرک مهدیه قم بودند که از بین ایشان، 184 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس به عنوان حجم نمونه، انتخاب شدند و شرکت کنندگان به سه پرسشنامه خوش‌بینی اسلامی (نوری، 1388) و آخرت‌نگری (ابراهیمی، 1390) و رضامندی زناشویی اسلامی (جدیری، 1395) پاسخ دادند. داده‌ها با آزمون همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون تجزیه و تحلیل گردید.  یافته‌ها نشان داد که متغیر رضایت زناشویی با متغیرهای آخرت‌نگری و خوش‌بینی همبستگی معناداری دارد. همچنین نتایج آزمون تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیر‌های آخرت‌نگری و خوش‌بینی می‌توانند رضایت زناشویی را در نمونه مورد بررسی پیش‌بینی کنند. البته میزان پیش‌بینی‌کنندگی آخرت‌نگری نسبت به خوش‌بینی بیشتر می‌باشد، که نشان می‌دهد آخرت‌نگری به طور معناداری می‌تواند رضایت زناشویی را در نمونه مورد بررسی پیش‌بینی کند؛ اما خوش‌بینی به طور معناداری نمی‌تواند رضایت زناشویی را پیش‌بینی کند.