بررسی احساس حرارتی ذهنی و ارتباط آن با استرس، اضطراب، افسردگی و عملکرد شناختی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

احساس حرارتی یک حس مستقیم از درجه حرارت هوا نیست بلکه مربوط به چگونگی احساس افراد و یک تجربه حسی و یک پدیده روانی است که می تواند بر عملکرد، بهره وری، نگرش و احساس رضایت آنان تاثیرگذار باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین احساس حرارتی ذهنی و ارتباط آن با استرس، اضطراب، افسردگی و عملکرد شناختی دانشجویان انجام شد.

مطالعه توصیفی - تحلیلی حاضر روی 167 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. احساس حرارتی ذهنی دانشجویان در یک مقیاس هفت نقطه ای و دمای محیط و رطوبت در اتاق مربوط به هر دانشجو اندازه گیری شد. برای سنجش استرس، اضطراب از پرسشنامه DASS-42 و عملکرد شناختی از دستگاه "Reaction Timer" استفاده شد. داده های جمع آوری شده با نرم افزار SPSS نسخه20 تجزیه و تحلیل گردید.

میزان استرس، اضطراب و افسردگی دانشجویان به ترتیب 40%، 3/47% و 3/41% بود. میانگین دمای محیط خوابگاه 0C 326/20، میانگین رطوبت نسبی %78/56 و احساس حرارتی ذهنی 9/29% دانشجویان از دمای محیط در مقیاس خنثی بود. ارتباط معنی داری بین احساس حرارتی ذهنی دانشجویان با استرس، اضطراب و میانگین زمان واکنش تشخیصی انتخابی رنگ ها، صداها و تعداد خطاها در بخش تشخیصی و انتخابی صدا به دست آمد.

احساس ذهنی دانشجویان از دمای محیط اطراف خود به عنوان فاکتور بسیار مهم و تاثیرگذار به دست آمد زیرا علاوه بر اینکه بر استرس و اضطراب موثر بود بر زمان واکنش تشخیصی و انتخابی آنان نیز تاثیر به سزایی داشت.