مقایسه ریتم کمری-لگنی افراد سالم و بیماران مبتلا به بی ثباتی بالینی ستون فقرات کمری

 ریتم کمری-لگنی، حرکت هماهنگ ستون فقرات کمری و هیپ حین خم شدن و برگشت از خم شدن تنه است و یکی از نشانه های بالینی کمردرد محسوب می شود. با این حال الگوهای ریتم کمری-لگنی در بیماران مبتلا به کمردرد متناقض است. برای روشن شدن الگوی ریتم کمری-لگنی، مطالعه زیرگروه های همگن بیشتر بیماران مبتلا به کمردرد ضروری است. بنابراین، این مطالعه با هدف مقایسه ریتم کمری-لگنی افراد سالم و بیماران مبتلا به بی ثباتی بالینی ستون فقرات کمر انجام شد.

مواد و روش ها:

 در این مطالعه مورد-شاهدی 44 نفر (22 فرد سالم و 22 بیمار مبتلا به بی ثباتی ستون فقرات کمری) شرکت کردند. متغیرهای حرکتی هنگام خم شدن تنه و برگشت از خم شدن به وسیله سیستم آنالیز حرکت Qualisys ثبت شد. زاویه خم شدن هیپ، زاویه خم شدن کمر و ریتم کمری-لگنی در هر 25 درصد فاز خم شدن و بازگشت از خم شدن تحلیل آماری شد. داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف، مربع کای و تی مستقل تحلیل شدند.

یافته ها: 

در چارک دوم حرکت خم شدن تنه، زاویه خم شدن ستون فقرات کمری در بیماران مبتلا به بی ثباتی بالینی ستون فقرات کمری نسبت به گروه کنترل بیشتر بود (016/0=P). زاویه خم شدن هیپ در بیماران مبتلا به بی ثباتی بالینی ستون فقرات کمری نسبت به گروه کنترل کمتر بود (011/0=P).

نتیجه گیری: 

نتایج این مطالعه نشان داد ریتم کمری-لگنی افراد سالم و بیماران مبتلا به بی ثباتی بالینی ستون فقرات متفاوت است.