تبیین الگوی خودکارآمدی تحصیلی بر اساس رابطه معلم - شاگرد در دانش آموزان مدارس متوسطه دوم

پژوهش حاضر با هدف تبیین الگوی خودکارآمدی تحصیلی بر اساس رابطه معلم - شاگرد در دانش آموزان مدارس متوسطه دوم  انجام شد. روش تحقیق آمیخته (کیفی و کمی) بود. جامعه آماری تحقیق اساتید دانشگاه، مدیران مدارس و کارشناسان آموزش اداره آموزش و پرورش) بودند. گروه دوم دانش اموزان پسر متوسطه استان هرمزگان بودند. برای گره اول(خبرگان) به تعداد 100 نفر با استفاده از روش نمونه گیری گزینشی غیر تصادفی و برای گروه دوم 384 نفر بصورت خوشه ای انتخاب گردیدند. ابزار پژوهش خودکارآمدی تحصیلی از پرسشنامه خودکارآمدی مورگان- جینکز[1] (1999)  و پرسشنامه رابطه معلم-دانش آموز تدوین شده در مراحل کیفی و کمی بود. نتایج بررسی کیفی و کمی در نهایت نشان داد مولفه های توانایی عاطفی-هیجانی، آزادی ادراک شده در کلاس، حمایت ادراک شده، مهارت ارتباطی، توانایی مدیریت کلاس، شخصیت معلم و انگیزش کلاس مولفه های تشکیل دهنده پرسشنامه رابطه معلم-شاگرد هستند. همچنین نتایج بررسی مدل نیز نشان داد مدل تدوین شده در تحقیق پیش بینی کننده معنی داری برای خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان است.