اثرات تمرین مقاومتی و ترکیبی روی برخی متغیرهای جسمانی کودکان کم توان ذهنی دارای اضافه وزن

شیوع چاقی و اضافه وزن از عوامل اصلی بروز بیماری‎های غیر واگیر در اقشار مختلف جامعه و به ویژه کودکان کم توان ذهنی است. هدف کلی این پژوهش بررسی اثر 12هفته تمرین مقاومتی و ترکیبی روی برخی متغیرهای آمادگی جسمانی کودکان کم توان ذهنی دارای اضافه وزن بود.

تعداد 24 کودک کم توان ذهنی دختر و پسر با میانگین سنی1/10±9/50سال به طور مساوی و تصادفی براساس شاخص توده بدن در دو گروه تمرین مقاومتی Kg/m2 2/17±25/25 و ترکیبی Kg/m2 2/22±25/05تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت دوازده هفته، هفته ای سه جلسه، هر جلسه بین70- 45دقیقه فعالیت ورزشی داشتند. تغییرات در ظرفیت هوازی، قدرت و استقامت عضلانی، درصد چربی بدن، تعادل پویا و انعطاف آزمودنی ها قبل و بعد از مداخله تمرینی با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح 0/05>p مورد مقایسه  قرار گرفت. 

نتایج نشان داد  پیشرفت قابل توجهی در متغیرهای مورد اندازه گیری در نتیجه مداخلات ورزشی مشاهده شده است و در مقایسه بین گروهی درمتغیرهای ظرفیت هوازی (مقاومتی 6/75%در مقابل ترکیبی19/38% ؛0/01=P)، قدرت عضلانی (مقاومتی 27/16%در مقابل ترکیبی7/64 % ؛0/01=P) تفاوت معنی داری بین گروه ها وجود داشت، اما در استقامت عضلات شکمی (مقاومتی 22/90%در مقابل ترکیبی 30/55% ؛0/39=P)، درصد چربی بدن (مقاومتی15/52 %- در مقابل ترکیبی14/50 -% ؛ 0/51=P)، تعادل پویا (مقاومتی 6/85% در مقابل ترکیبی5/80 ؛ 0/12=P) و انعطاف بدنی (مقاومتی 5/66% در مقابل ترکیبی 2/1% ؛ 0/64=P) تفاوت معنی داری بین گروه ها مشاهده نشد.

 بهبودی قابل توجه ای در ظرفیت هوازی در نتیجه تمرینات ترکیبی و قدرت عضلانی در نتیجه تمرینات مقاومتی درکودکان کم توان ذهنی دارای اضافه وزن مشاهده شد، اما در متغیرهای درصد چربی، تعادل پویا و انعطاف پذیری هر دو شیوه تمرینی اثربخشی نسبتا یکسانی داشتند.