بررسی مکانیسمی ذخیره سازی گاز کربن دی اکسید با استفاده از منحنی های تراوایی نسبی

یکی از مشکل های حال حاضر که جامعه های جهانی به آن گرفتار هستند، آلودگی محیط زیست ناشی از آزادسازی گازهای گلخانه ای می باشد. جدا سازی و دخیره سازی کربن یکی از مطمین ترین راه حل های کوتاه تا بلند مدت برای کاهش گازهای اسیدی مخاطره آمیز تولید شده در صنایع گوناگون می باشد. هرچند که سفره های آب نمک عمیق کاندید مناسبی برای ذخیره سازی حجم بالایی از گاز کربن دی اکسید می باشند، ولی مخزن های تخلیه شده نفت و گاز نیز می توانند هم زمان گزینه مناسبی برای ذخیره گاز و هم روشی مطمین برای افزایش تولید هیدروکربن ها باشند. برای آن که یک عملیات ذخیره سازی موفقیت آمیز باشد، ضروری است که توان ذخیره سازی مخزن، تزریق پذیری، و فاکتور نگهداری آن مورد بررسی قرار گیرد. هرچند تاکنون پژوهش های آزمایشگاهی کمی به ویژه روی بحث تزریق پذیری مخزن انجام شده است؛ به طوری که این فاکتور به طور مستقیم توسط ویژگی های سنگ و سیال مانند تراوایی مطلق و نسبی کنترل می شود. بنابراین، تعیین و اندازه گیری منحنی های تراوایی نسبی و نقطه های پایانی آن ها در فهم ویژگی های جریانی درون محیط متخلخل الزامی می باشد. در اولین بخش این پژوهش، منحنی های تراوایی نسبی آب/ کربن دی اکسید برای سه نمونه سنگ با تراوایی مطلق متفاوت اندازه گیری شده است. برای این منظور ارزیابی های آزمایشگاهی در بعد مغزه روی سنگ های کربناته انجام گرفته است. در ادامه برای تعیین مکانیسم های پیش رو در تزریق گاز کربن دی اکسید به یک لایه، و همچنین ارزیابی درصد گاز حبس شده، از گاز نیتروژن با همان شرایط اولیه با تقریب بسیار خوبی استفاده شده است.