با کلوفن در درمان نگهدارنده ی وابستگی به مواد افیونی: کارآزمایی بالینی دوسوکور تصادفی شده با کنترل دارونما

هدف از انجام این بررسی نشان دادن تاثیر باکلوفن در نگهداشتن معتادان مواد افیونی در درمان نگهدارنده و کاهش مصرف مواد افیونی و برتری آن بر دارونما است.
در یک بررسی آزمایشی دوسوکور40 بیمار با تشخیص وابستگی به مواد افیونی (برپایه ی معیارهایDSM-IV) پس از دوره ی سم زدایی به تصادف در دو گروه جای داده شدند. در یک گروه، 20 نفر باکلوفن (60 میلی گرم روزانه در 3 دوز جداگانه) و در گروه دیگر 20 نفر دارونما، به مدت 12 هفته دریافت کردند. سنجه های اصلی شامل ماندن بیماران در درمان نگهدارنده و آزمایش های ادراری مثبت بودند. داده های پژوهش به کمک آزمون های آماری من- ویتنی و خی دو تحلیل گردید.
ماندن بیماران در درمان در گروه باکلوفن از گروه دارونما به طور معنی داری بیشتر بود. بیماران گروه باکلوفن کمتر از گروه دارونما، علایم ترک و افسردگی داشتند. دو گروه از نظر آزمایش های ادراری مثبت، شدت گرایش به مصرف مواد افیونی، عوارض جانبی دارویی و میانگین روزهای مصرف مواد افیونی و الکل در طی درمان تفاوت معنی داری نداشتند.
اثر بخشی باکلوفن از نظر ماندن بیماران در درمان و کاهش علایم ترک و افسردگی بر دارونما برتری چشم گیری دارد.