دوز بالای بوپرنورفین در سم زدایی مواد افیونی در یک روز: کارآزمایی بالینی

هدف از این پژوهش بررسی کارآیی تجویز یک روزه ی بوپرنورفین با دوز بالا در مقایسه با روش رایج آن بود.
در یک بررسی دوسوکور 40 بیمار با تشخیص وابستگی به مواد افیونی (برپایه ی معیارهای DSM-IV) بستری و به تصادف در دو گروه جای داده شدند. 20 نفر 12 میلی گرم بوپرنورفین را طی یک روز به صورت عضلانی و در دوز های جداگانه دریافت کردند و 20 نفر دیگر این دارو را طی پنج روز به میزان رایج دریافت نمودند. میزان موفقیت در سم زدایی، روزهای ماندن در درمان، شدت علایم ذهنی ترک، شدت علایم عینی ترک، میزان میل به مصرف مواد، میزان مصرف دارو های کمکی، عوارض جانبی، میزان مثبت شدن تست ادراری برای مواد افیونی و سطوح آنزیم های کبدی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های پژوهش به کمک آزمون های آماری خی دو، t، من- ویتنی و فیشر تحلیل گردیدند.
دو گروه در بیشتر متغیرها تفاوت معنی داری نداشتند. تفاوت دیده شده تنها در زمان بروز بیشترین علایم ترک بود که در گروه درمان یک روزه در آغاز سم زدایی و در گروه درمان پنج روزه در پایان دوره بروز نمود.
می توان از دوز بالا و یک روزه ی بوپرنورفین برای کوتاه نمودن دوره ی سم زدایی بهره گرفت، گر چه بررسی هایی با حجم نمونه ی بیشتر لازم است. با این حال، مصرف بوپرنورفین تزریقی به دلیل احتمال سوءمصرف و عوارض جدی در کار بالینی روزمره پیشنهاد نمی شود.