سم زدایی سریع و سم زدایی با کلونیدین در بیماران وابسته به مواد افیونی

این بررسی با هدف مقایسه ی دو برنامه ی درمانی سم‎زدایی سریع (نالترکسون/کلونیدین) و سم زدایی مرسوم (کلونیدین) انجام شده است.
این بررسی بر روی 54 نفر بیمار وابسته به مواد افیونی مراجعه کننده به درمانگاه مرکز آموزشی- درمانی روانپزشکی ایران که به تصادف در دو گروه جای داده شده بودند، انجام گردید. 28 نفر در گروه A (نالترکسون/کلونیدین) و 26 نفر در گروه B (کلونیدین) بررسی شدند. گردآوری داده ها به کمک مصاحبه ی بالینی بر پایه ی معیارهای تشخیصی DSM-IV و یک پرسش نامه ی ویژگی های جمعیت شناختی و الگوی مصرف مواد انجام شده است. برای بررسی آماری از آزمون های توصیفی، t و خی دو بهره گرفته شد.
این بررسی نشان داد که دو گروه ازنظر ویژگی های جمعیت شناختی، الگوی مصرف مواد و میزان ریزش در پی گیری یک ماهه همسان بودند. شدت علایم محرومیت در دو گروه یکسان و به طور کلی در سطح متوسط ارزیابی گردید. میزان تکمیل دوره ی درمان نیز در دو گروه تفاوتی نداشت (گروه A 94% و گروه B 96%)، اما مدت زمان بستری در گروه A به طور معنی‎داری کمتر از گروه B بود (پنج روز در برابر نه روز). عوارض جانبی شدید در دو گروه دیده نشد. از نظر میزان باقی ماندن در درمان و عود در پی گیری یک ماه پس از درمان دو گروه تفاوت معنی داری نداشتند. میزان عود پس از یک ماه در گروه A 50% و در گروه B 46% برآورد گردید.
با توجه به شدت علایم محرومیت در سطح متوسط، دوره ی کوتاه سم‎زدایی، نبود عوارض شدید و امکان شروع سریع درمان با نالترکسون برای درمان نگهدارنده، برنامه ی درمانی سم‎زدایی سریع با نالترکسون به همراه کلونیدین به عنوان روشی موثر پیشنهاد می‎گردد.