سیاست گذاری و تنوع اجتماعی و فرهنگی در ایران

تنوع اجتماعی و فرهنگی اعم از زبان، اقوام و مذاهب از ویژگی های سرزمین پهناور و تمدنی ایران اسلامی می باشد و این تنوع اجتماعی ظرفیت های بسیاری را برای توسعه ، رشد و پیشرفت فراهم می نماید که لازمه آن سیاستگذاری و مدیریت صحیح این تنوع می باشد. نکته مهم اینکه می بایست در واقع سیاستگذاری تنوع در هر نظام سیاسی تابعی از ماهیت نظام سیاسی آرمانها و اصول و ارزش های مدون و غیر مدون در آن نظام می باشد. ارزش های اجتماعی اسلام و همچنین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به عنوان سند بنیادین با رویکرد الگوی سیاست گذاری وحدت در کثرت ضمن پذیرش تنوعات هویتی موجود، توامان به تقویت و استحکام همبستگی ملی نیز تاکید می ورزد. الگوی بومی مدیریت تنوع و قومی در ایران ، باید با بهره گیری از تجارب مثبت و سازنده کشورها و جوامع مشابه و با توجه به تفاوت های مبادی معرفتی نظام جمهوری اسلامی با سایر نظام های سیاسی از یک سو و شناخت واقعیت های هویتی ، فرهنگی و قومی ایران از سوی دیگر ، طراحی گردد ؛ تا ضمن پذیرش تنوعات هویتی موجود ، توامان به تقویت و استحکام همبستگی ملی نیز بینجامد