درمان نگهدارنده با نالترکسون در بیماران وابسته به مواد افیونی و ارتباط آن با عوامل جمعیت شناختی و روان شناختی

این پژوهش با هدف بررسی نقش داروی نالترکسون و ارتباط آن با عوامل جمعیت شناختی و روانشناختی در پیش گیری از عود در بیماران وابسته به مواد افیونی پس از مرحله ی سم زدایی انجام شده است. در این بررسی مقطعی 107 بیمار مرد وابسته به مواد افیونی که دوره ی سم زدایی را در بخش دوگانه ی بیمارستان شهید بهشتی کرمان گذرانده بودند، در زمینه ی مصرف نالترکسون آموزش دیدند و یک ماه و سه ماه پس از ترخیص از بیمارستان، به کمک تماس تلفنی درباره ی تداوم مصرف آن پی گیری شدند. ویژگی های جمعیت شناختی نمونه ی مورد بررسی به کمک یک پرسش نامه ی جمعیت شناختی و ویژگی های روان شناختی آنها به کمک پرسش نامه ی SCL-90-R پیش از آغاز علایم ترک بررسی شدند. میانگین سنی بیماران مورد بررسی 86/7± 75/33 سال بود. با افزایش میزان تحصیلات، مدت زمان مصرف داروی نالترکسون نیز افزایش یافت. 1/27% بیماران کمتر از یک ماه، 8/59% یک ماه و 1/13% سه ماه کامل دارو را مصرف نمودند. همه ی مقیاس های آزمون SCL-90-R در بیماران گروه اول به طور معنی داری از دو گروه دیگر بیشتر بود.
تجویز نالترکسون برای بیماران تحصیل کرده سودمندتر است. همراه نمودن درمان دارویی با درمان های غیردارویی می تواند باعث افزایش زمان مصرف نالترکسون گردد