اثر تنش خشکی بر برخی ویژگی های مورفولوژیک دانهال های ایجاد شده از تلاقی های بین گونه ای پسته (P. vera × P. integerrima)

پسته به عنوان یک محصول استراتژیک جایگاه خاصی در بین محصولات کشاورزی ایران دارد. به منظور بررسی تاثیر تنش خشکی بر برخی از ویژگی های مورفولوژیک و میزان پروتئین کل دانهال های هیبرید و غیر هیبرید پسته و شناسایی پایه های متحمل به خشکی، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کامل تصادفی با چهار تکرار به صورت گلدانی در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان در سال های 98- 1397 انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل پنج پایه دانهالی پسته احمد آقایی، اکبری، سرخه حسینی، گرمه، فندقی و پنج هیبرید بین گونه ای (احمد آقایی × اینتگریما، اکبری × اینتگریما، سرخه حسینی × اینتگریما، گرمه × اینتگریما و فندقی × اینتگریما) و سه سطح خشکی شامل شاهد (100 درصد ظرفیت زراعی)، تنش ملایم (65 درصد ظرفیت زراعی) و تنش شدید (30 درصد ظرفیت زراعی) بودند که به مدت 12 هفته روی دانهال های سه ماهه پسته اعمال شدند. نتایج نشان داد که تنش خشکی اثر معنی داری بر وزن خشک ساقه، وزن خشک ریشه، طول ساقه، قطر ساقه، طول ریشه، نسبت طول ریشه به ساقه، طول برگ، عرض برگ، ضخامت برگ، سطح برگ، ریزش برگ و میزان پروتئین کل برگ و ریشه داشت. با افزایش سطح خشکی، کاهش معنی داری در تمامی صفات به جز طول ریشه، نسبت طول ریشه به ساقه و ضخامت برگ نسبت به شاهد مشاهده شد. در بین پایه ها، به ترتیب پایه های پر رشد هیبرید سرخه حسینی × اینتگریما، احمد آقایی × اینتگریما و اکبری × اینتگریما بیشترین تحمل به خشکی را نشان دادند. از طرفی پایه دانهالی فندقی در تمامی صفات بیشترین حساسیت به خشکی را نشان داد.