پذیرش اتومبیل خودران با استفاده از نظریه های یکپارچه پذیرش و استفاده از فناوری و اشاعه نوآوری

پیدایش اتومبیل خودران باعث انقلابی در سیستم حمل و نقل آینده می گردد. در کنار مزایای بالقوه این فناوری، چالش های جدید و ناشناخته ای در حوزه حمل و نقل به وجود می آید. از گام های نخست بررسی تاثیر این وسایل، شناخت عوامل نهان موثر بر پذیرش آن است. اکثر پژوهشگران به منظور بررسی عوامل نهان تاثیرگذار بر پذیرش اتومبیل خودران از نظریه یکپارچه پذیرش و استفاده از فناوری استفاده کرده اند که تجمیعی از هشت نظریه پیشین استفاده از فناوری است، ولی از برخی متغیرهای موثر بر پذیرش غافل است. در این مقاله برای اولین بار از ترکیب نظریه یکپارچه پذیرش و استفاده از فناوری و نظریه اشاعه نوآوری استفاده می گردد و متغیرهای نهان امید به عملکرد، امید به تلاش و تاثیر اجتماعی (در نظریه یکپارچه پذیرش و استفاده از فناوری) و قابلیت مشاهده و آزمایش (در نظریه اشاعه نوآوری) بررسی می شوند. نتایج مدل پرداخت شده برای 338 نمونه حاصل شده از پرسشنامه طراحی و توزیع شده به این منظور در سال 98 میان ساکنین شهر تهران، حاکی از آن است که متغیر امید به عملکرد بیشترین و متغیر قابلیت آزمایش کمترین تاثیر را در میزان پذیرش اتومبیل خودران دارد. نتایج این مطالعه می تواند مورد استفاده سیاست گذاران حمل و نقل برای شناخت عوامل مشوق و بازدارنده بر پذیرش اتومبیل خودران و رفع موانع و چالش های پیشروی افراد به منظور پذیرش این فناوری و در نتیجه آن بهره گیری از مزایای بالقوه آن باشد.