اثر سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان در القا بیان مولکول PD-L1 در لنفوسیت های طحالی

سلول های بنیادی مزانشیمی از جمله سلول های استرومایی غیرخونساز می باشند که با فعالیت تعدیل کنندگی سیستم ایمنی در درمان بسیاری از بیماری های مزمن و خودایمن کاربرد دارند. با توجه به محدودیت های استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی اتولوگ، استفاده از سلول های بنیادی آلوژن رویکرد درمانی امیدبخشی در درمان بیماری های ایمونولوژیک می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی توانایی سلول بنیادی مزانشیمی آلوژن در القا PD-L1 در سطح لنفوسیت های آلوژن و ارزیابی تولرژنیسیته سلول های حاصل می باشد.

این مطالعه از بهمن 1397 تا آذر 1399 در گروه ایمونولوژی دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد. سلول های بنیادی مزانشیمی جداشده مغز استخوان های ران و درشت نی موش C57 را با سلول های طحالی آلوژن مجاور کرده و پس از 72 ساعت میزان بیان PD-L1 را در سطح لنفوسیت های طحالی با استفاده از فلوسایتومتری سنجیدیم. همچنین میزان سایتوکین های IFN-γ و IL-10 در سوپرناتانت کشت سلولی اندازه گیری شد. سپس سلول های مزبور را به عنوان محرک در واکنش لنفوسیتی مختلط با سلول های طحالی موش C57 مواجه کرده و میزان تکثیر توسط تست CFSE ارزیابی گردید.

میزان لنفوسیت های PD-L1+ پس از مجاورت با سلول های بنیادی مزانشیمی آلوژن به شکل قابل توجهی افزایش یافت. مقدار سایتوکین های IFN-γ و IL-10 در سوپرناتانت نیز افزایش معناداری داشت. سلول های مذکور در واکنش لنفوسیتی مختلط موجب کاهش تکثیر سلول های طحالی آلوژن به نسبت گروه کنترل گردیدند.

سلول های بنیادی مزانشیمی آلوژن با القا مولکول PD-L1 در سطح لنفوسیت ها، موجب شکل گیری سلول های تولرژنیکی می شوند که می تواند موجب کاهش پاسخ های آلوژنیک گردد.