ارائه و پیاده سازی الگوی تعیین نوع هواپیمای خلبانان مبتنی بر فاکتورهای آنتروپومتریک

یکی از حوزه های مهم در بخش های صنعتی دنیا، انسان محوری در طراحی ها و تخصیص ها می باشد. یکی از زمینه های اصلی علمی در این مقوله، علم ارگونومی، آنتروپومتری و بیومکانیک شغلی بوده که توجه زیادی را در این عرصه به خود معطوف کرده است. به رغم سابقه بیش از 2 قرن از ظهور این علوم در دنیا و پژوهش های متعدد انجام شده در این زمینه، تاکنون حتی پژوهشی عمومی برای کاربست ظرفیت های این علوم حیاتی در عرصه هوانوردی ایران انجام نشده و یا در صورت انجام به ثبت نرسیده است. ازآنجاکه یکی از فاکتورهای مهم موفقیت و کاهش سوانح پروازی، در نظرگرفتن تناسب فیزیکی خلبانان با فضای داخلی کابین هواپیمای مربوطه است ولیکن از شاخص ها و فاکتورهای آنتروپومتریک در تعیین هواپیمای خلبانان در پژوهش های پیشین و محیط های عملیاتی، غفلت شده و اولویت تعیین هواپیما و محل خدمتی خلبانان، تنها بر اساس معدل علمی و حداکثر ترکیب معدل علمی و عملی صورت می پذیرد، لذا در این پژوهش تلاش شده است که با رویکردی ترکیبی از شاخص های یادشده و فاکتورهای آنتروپومتریک در یک مسئله واقعی، ضمن رفع شکاف پژوهشی یادشده به حل مسئله تعیین اولویت خلبانان برای یک هواپیمای منتخب پرداخته شود. برای رسیدن به این هدف، ابتدا تلاش می شود با مروری بر مبانی و پیشینه پژوهش های انجام شده در این حوزه در دنیا، شاخص های موثر انتخاب شده و سپس با بررسی استانداردهای مرتبط با وضعیت حداقلی و حداکثری قابل پذیرش این شاخص ها برای تعدادی هواپیمای منتخب مشخص گردیده است.