بررسی گونه های تعامل اجتماعی میان گروه های قومی در ایران: مورد مطالعه گروه های قومی استان آذربایحانغربی

تمایل به مطالعه روابط اجتماعی میان گروه های قومی در چند دهه گذشته به طور بارزی افزایش یافته است. رشد افتخارات قومی، در نتیجه افزایش آگاهی از حوزه قوم گرایی در سطح جوامع و ارتباط این حوزه با مسایل اجتماعی موجود درجوامع بشری، به این امر منجر شده است. مسئله اصلی تحقیق شناسایی گونه های تعامل اجتماعی میان گروه های قومی به مثابه یک گروه اجتماعی است. در این تحقیق به منظور تبیین و توصیف مناسبات موجود میان گروه های قومی استان آذربایجانغربی از روش پیمایشی و سوالات مرتبط با چارچوب نظری تحقیق استفاده شده است. به منظور سنجش گونه های تعامل اجتماعی میان گروه های قومی از گونه شناسی "رابرت مرتون" بر اساس دو متغیر تعصب و تبعیض استفاده شده است. جامعه آماری 480 نفر از ساکنان استان بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از سه منطقه شمال، جنوب و مرکز استان انتخاب شدند. پایایی پرسشنامه 897/ 0برآورد گردید. با توجه به تحلیل  انجام شده، توزیع گونه های تعامل اجتماعی در میان جامعه مورد مطالعه، 30 درصد کاملا غیر لیبرال، 7/26 نسبتا غیر لیبرال، 15 درصد نسبتا لیبرال و 3/28 کاملا لیبرال می باشد. بر اساس یافته های تحقیق به لحاظ تعصب در میان گروه های قومی تفاوت معنی داری وجود دارد ولی از جهت تبعیض این تفاوت معنی دار نبود. هم چنین گونه شناسی مرتن در جامعه مورد مطالعه تطابق دارد و تمامی گونه های موجود در مدل مرتن در جامعه مورد مطالعه مشاهده گردید. آزمون آماری تفاوت معنی داری را به لحاظ گونه های تعامل اجتماعی در میان گروه های قومی نشان می دهد. آزمون های تعقیبی نشان می دهدکه این تفاوت میان ترک و کرد معنی دار نیست بلکه با سایر گروه های قومی معنی دار است.